بنام خدا..

 یه دعا ..

با یه آمین عمیق ..

هدیه امروز من برای تو ..

تویی که هنوز معلم زندگی منی..

از نوجوانی تا امروز ..

شمایی که اصل خودتون رو فراموش نکردید و خاص روزگار ماندید..

شمایی که دستامو گرفتی و آهسته نوشتی : ...

بماند !

بماند که برام پدر بودی ومادر .

 خواهرشدی و برادر  ..

بماند که زمزمه روزهایم شدی و لالایی شبهایم..

بماند که چون نفس بودی در بی نفسی درد هایم ..

بماند که نادیده گرفتی کج رفتنم را ..

بماند که ...

اینها همه بمانند  ،

تو چه ؟

تو هم آیا می مانی ؟